Głównym celem spotkania, w którym uczestniczyła również dr hab. Małgorzata Wrzesień, prof. UŁ, prorektorka ds. kształcenia, była prezentacja modelu tutoringu wdrażanego w naszej uczelni oraz przykładów dobrych praktyk w realizacji tej formy kształcenia. Uczestnicy mieli okazję do zastanowienia się nad działaniami, które mogłyby zachęcić osoby studiujące do udziału w procesach tutoringowych, a wykładowców do ich prowadzenia. Ostatnio, dzięki szkoleniom, grono tutorów w UŁ zwiększyło się o ponad 50 osób. Obecnie jest ich na uczelni ponad setka.
Tutoring – kluczowe narzędzie zmieniającej się edukacji akademickiej
W seminarium wzięło udział ponad 50 osób: władze dziekańskie, przedstawiciele wydziałów zajmujący się dydaktyką oraz inne osoby odpowiedzialne za proces kształcenia.
W problematykę tutoringu i procesu jego wdrażania na UŁ wprowadziły zebranych, w krótkich wystąpieniach, dr Agata Matuszewska-Kubicz, uczelniana koordynatorka ds. tutoringu, prorektorka UŁ prof. Małgorzata Wrzesień, dr Karolina Rudnicka, prof. UŁ, pełnomocniczka ds. innowacyjności i wdrożeń (WBiOŚ) oraz mgr Marzena Bednarek-Kokosza, zastępczyni dyrektorki Centrum Kształcenia i Spraw Osób Studiujących.
Myślę, że każdy z nas na drodze edukacji napotkał osobę lub osoby, które w szczególny sposób nas kształtowały, wpłynęły znacząco na to, gdzie znajdujemy się obecnie. Dobrze, by takich ludzi cechowała pasja, chęć i cierpliwość w przekazywaniu wiedzy, tak jak Państwa tu zebranych. Nasze dzisiejsze spotkanie będzie okazją do refleksji nad kierunkiem, w jakim zmierza współczesne kształcenie akademickie, a także nad rolą, jaka tutoring w nim odgrywa. Żyjemy w czasach, w których edukacja jest czymś więcej niż tylko przekazywaniem wiedzy: musi inspirować, rozwijać myślenie krytyczne i pomagać studentom (bo na nich się dziś skupiamy) odkrywać ich własne ścieżki rozwoju. W tym kontekście tutoring oparty na relacji mistrz-uczeń odgrywa rolę kluczowego narzędzia. Dlaczego tutoring? Przede wszystkim dlatego, że skorzystać na nim mogą młodzi ludzie z pasją, a tacy często później tworzą naukę lub robią wspaniałe kariery w innych sektorach. Przykładów nie trzeba daleko szukać, mamy już dzięki tutoringowi sporą grupę zdolnych doktorantów. Można go prowadzić w ramach programu studiów lub poza nim. Ważne, by istniała jak najszersza kadra, która może takie zajęcia podejmować i żeby efektywnie wprowadzać zmiany w regulacjach uczelni, które taką formę zajęć umożliwiają
– mówiła prorektorka UŁ prof. Małgorzata Wrzesień.
Tutoring według praktyków i w praktyce
W kolejnej, roboczej części seminarium, pod nazwą „Wdrażanie tutoringu na UŁ – dobre praktyki” o wprowadzaniu tej formy kształcenia (przy wsparciu MEiN) na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ opowiadali: dr hab. Agnieszka Dziedziczak-Foltyn, prof. UŁ, wydziałowa koordynatorka ds. tutoringu oraz mgr Piotr Statucki, mgr Olga Korczyńska, mgr Angelika Kapuścik, mgr Ksawery Olczyk – doktoranci Szkoły Doktorskiej Nauk Społecznych UŁ, uczestnicy tutoringu.
Następnie uczestnicy seminarium wysłuchali wystąpień „Tutoring w akcji – 10 godzin, różne tematy, indywidualne podejście” dr Joanny Ciesielskiej-Klikowskiej, koordynatorki ds. tutoringu na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ, „Jak zacząć? Wdrażanie tutoringu poza programem studiów na przykładzie WNG” dr Aleksandry Mroczek-Żulickiej, koordynatorki ds. tutoringu na Wydziale Nauk Geograficznych UŁ oraz „Tutoring w programie studiów na przykładzie Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska” dr Anny Jasińskiej, koordynatorki ds. tutoringu na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska UŁ.
Część roboczą spotkania zakończył warsztat prowadzony przez dr hab. Agnieszkę Dziedziczak-Foltyn, prof. UŁ.
Tutoring, czyli cele relacji mistrz-uczeń
Tutoring to forma kształcenia polegająca na systematycznych i planowanych indywidualnych spotkaniach osobą studiującej (tutorantem/tutoranką) z nauczycielem akademickim (tutorem/tutorką). Celem tutoringu jest w szczególności wspieranie osoby studiującej w:
- indywidualnym rozwoju naukowym lub zawodowym,
- rozszerzaniu zasobu wiedzy oraz wykorzystywaniu jej w formułowaniu i rozwiązywaniu złożonych i typowych i/lub nietypowych problemów badawczych w sposób innowacyjny,
- rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych (w mowie i piśmie) na tematy specjalistyczne ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców,
- kształtowaniu dobrych postaw i praktyk akademickich.
Cel i tematyka spotkań tutoringowych są wybierane przez osobę studiującą i mogą dotyczyć np. wsparcia przy pisaniu pracy dyplomowej czy artykułu naukowego, przygotowania do wystąpienia na konferencji naukowej czy rozwoju kompetencji miękkich.
Szczegółowe informacje na temat wdrażania tutoringu w UŁ
Materiał: dr Agata Matuszewska-Kubicz i Biuro Prasowe UŁ
Redakcja: Biuro Prasowe UŁ
Zdjęcia: Maciej Andrzejewski (Centrum Komunikacji Marki UŁ)